خانه های هوشمند از فناوری های اتوماسیون خانگی برای ارائه بازخورد و اطلاعات به صاحبان خانه با نظارت بر جنبه های خانه و ارائه کنترل های هوشمند و قابل برنامه ریزی استفاده می کنند. به عنوان مثال، یک یخچال هوشمند ممکن است بتواند محتویات خود را فهرست بندی کند، منوها را پیشنهاد کند، جایگزین های سالم را توصیه کند، و با تمام شدن غذا، جایگزینی سفارش دهد. دستگاه های هوشمند حتی می توانند از تغذیه گربه و آبیاری گیاهان مراقبت کنند، حتی زمانی که صاحب خانه در خانه نیست.

فن‌آوری‌های هوشمند فرصت‌هایی را برای بهبود شیوه زندگی و کار و در عین حال افزایش صرفه‌جویی در انرژی ارائه می‌دهند. می‌توانید از طریق تلفن هوشمندتان، از هر کجای دنیا، بررسی کنید چه کسی جلوی در است، پنجره‌ها را ببندید، چراغ‌ها و پرده‌ها را کار کنید و نظارت کنید که خانه‌تان چقدر انرژی مصرف می کند _ و تولید می کند.

اینترنت اشیا (IoT) اشیاء فیزیکی (یا گروه‌هایی از چنین اشیایی) را با حسگرها، توانایی پردازش، نرم‌افزار و سایر فناوری‌ها توصیف می‌کند که داده‌ها را با دستگاه‌ها و سیستم‌های دیگر از طریق اینترنت یا سایر شبکه‌های ارتباطی متصل و مبادله می‌کنند. اینترنت اشیا یک نام اشتباه در نظر گرفته شده است زیرا دستگاه ها نیازی به اتصال به اینترنت عمومی ندارند، آنها فقط باید به یک شبکه متصل شوند، و به صورت جداگانه آدرس پذیر باشند.

این زمینه به دلیل همگرایی فناوری‌های متعدد، از جمله محاسبات فراگیر، حسگرهای کالا، سیستم‌های جاسازی شده قدرتمندتر، و همچنین یادگیری ماشین، تکامل یافته است. زمینه‌های سنتی سیستم‌های تعبیه‌شده، شبکه‌های حسگر بی‌سیم، سیستم‌های کنترل، اتوماسیون (از جمله اتوماسیون خانه و ساختمان)، به طور مستقل و جمعی اینترنت اشیاء را فعال می‌کنند. در بازار مصرف، فناوری اینترنت اشیاء مترادف با محصولات مرتبط با مفهوم «خانه هوشمند» است، از جمله دستگاه‌ها و لوازم خانگی (مانند وسایل روشنایی، ترموستات، سیستم‌های امنیتی خانه، دوربین‌ها و سایر لوازم خانگی) که از یک یا سایر لوازم خانگی پشتیبانی می‌کنند. اکوسیستم های رایج تر است و می توان از طریق دستگاه های مرتبط با آن اکوسیستم مانند تلفن های هوشمند و بلندگوهای هوشمند کنترل کرد. اینترنت اشیا در سیستم های مراقبت های بهداشتی نیز استفاده می شود.